ਗ਼ਜ਼ਲ -ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ
ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਏਥੇ ਸ਼ਖ਼ਸ ਇੱਕ ਸੱਚਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
ਇਸ ਪੱਥਰਾਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ 'ਚੋਂ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
ਜਦ ਦੋ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦੀ ਇੱਕ ਤਾਰ ਟੁੱਟ ਗਈ
ਸਾਜਿੰਦੇ ਪੁੱਛਦੇ ਸਾਜ਼ ਨੂੰ ਨਗ਼ਮਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
ਪਲਕਾਂ ਵੀ ਖ਼ੂਬ ਲੰਮੀਆਂ ਕੱਜਲਾ ਵੀ ਖ਼ੂਬ ਹੈ
ਪਰ ਤੇਰੇ ਸੋਹਣੇ ਨੈਣਾਂ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
ਸਭ ਨੀਰ ਗੰਧਲੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਧੁੰਦਲੇ ਹੋਏ ਇਸ ਤਰਾਂ
ਹਰ ਸ਼ਖ਼ਸ ਪੁੱਛਦਾ ਏ ਮੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
ਸਿੱਖਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੀ ਭੀੜ ਵਿੱਚ
ਰੱਬ ਢੂੰਡਦਾ ਫਿਰਦਾ ਮੇਰਾ ਬੰਦਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
'ਪਾਤਰ' ਤੇਰੇ ਕਲਾਮ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਪੁਖ਼ਤਗੀ ਤਾਂ ਹੈ
ਸਤਰਾਂ 'ਚੋਂ ਪਰ ਉਹ ਥਿਰਕਦਾ ਪਾਰਾ ਕਿਧਰ ਗਿਆ
...............
No comments:
Post a Comment